"Domek. Tom 2" Adrianna Szymańska

Opis: 

Czy da się ochronić najbliższych przed nimi samymi?

Największa tajemnica Ady w końcu wyjdzie na jaw. Jej niewłaściwa decyzja z przeszłości może zniszczyć beztroskę i radość Domku. Członkowie rodziny staną przed wielkim wyzwaniem– będą musieli zmierzyć się z wrogiem, który jest wśród nich...

W drugim tomie Domku powracamy do nieśmiertelnej Ady i jej sekretów, obserwujemy także nowe pokolenia, które zabierają nas w mury liceum, czyli w szalony świat muzyki i śmiechu, ale też buntu, agresji, uzależnień, zakazanej miłości i poszukiwania siebie.


Ilość stron: 527
Premiera: 05.03.2020
Tom: II
Seria: Domek
Wydawnictwo: NovaeRes

Moja opinia:

   Nawet największe i najbardziej skrywane tajemnice muszą kiedyś w końcu ujrzeć światło dzienne. A tajemnica mieszkańców "Domku" jest tak szokująca, że aż niewyobrażalna. Niemożliwa. Niemożliwa do zaakceptowania.

   Po latach ciszy i względnego spokoju powracamy do Ady. Nieśmiertelnej i jej dzieci. A także kolejnych pokoleń. Tych, o których wie i których zna a także tych, których dopiero pozna. To one będą stanowić zagadkę. Kolejne pokolenie właśnie jest licealistami. To czas buzujących emocji, szału nerwów i totalnego zagubienia, które można połączyć z odwagą i nie do końca przemyślanymi decyzjami. W końcu to okres buntu i buzujących emocji. Pierwszych spotkań na gruncie chłopak dziewczyna, intryg i całej tej masy, z której jet ulepiony ten wiek. By móc później z tej zbieraniny wyłuskać w dorosłości najważniejsze elementy i powoli składać dorosłość. Ale żeby tak się stało to najpierw należy się rozliczyć z przeszłością. Ze wszystkimi tajemnicami. Zycie w kłamstwie nigdy nie było i nigdy nie będzie łatwe. Kosztuje to zbyt dużo nerwów i ciągłego strachu, przed przypadkowym powiedzeniem czegoś za dużo.

   Domek jest oazą dla jego mieszkańców. Dla Ady, Moniki, Agnieszki i nastolatków. Tu mogą się zachowywać swobodnie. A osobowości mają takie różne, że nigdy osobiście bym czegoś takiego nie połączyła. Ale jak widać zdało to egzamin. Szczególnie teksty Moniki były zabawne i niekiedy zaskakujące.
Mimo, że nie czytałam części pierwszej to bez problemu odnalazłam się w fabule. Książka pisana jest językiem zrozumiałym i łatwym do przyswojenia. Dialogi naturalne, niczym pisane przez samo życie. Wątek fantastyczny z historia Ady był trafiony w punkt. Za to mury szkoły przypomniały mi moje czasy licealne. I bardzo fajnie. Do samego końca z zapartych tchem śledziłam tekst. Bo w mys zasady im głębiej w las tym ciemniej. Tym bardziej akcja nabierała tempa a wydarzenia wystrzeliwały niczym petardy w sylwestrową noc.

   Jeśli zastanawiacie się czy wpisać tę powieść na listę książkowych "chciejek" to nie wahajcie się. Ja właśnie wpisałam na nią pierwszy tom. I cos czuję po kościach, że chyba będzie część trzecia.

Polecam

Ogólnie: 7/10